Recensie: Blauw Gras | Elly Godijn

Blauw Gras

Een vierde kindje is welkom in het gezin van de verteller van dit verhaal. Maar na een zwangerschap van ruim 4 maanden breken haar vliezen en wordt er een levenloos jongetje geboren; Sam. Tijdens de zwangerschap liet dit jongetje al weten dat er nog een vijfde kindje zou komen, een meisje, dat de naam Lotus zal dragen. De verteller raakt opnieuw zwanger, en als ze op de dag af 25 weken zwanger is, voelt ze vocht langs de binnenkant van haar benen glijden. Vruchtwater? En vanaf dat moment belandt dit gezin in een rollercoaster. Elly Godijn beschrijft deze bijzondere, maar heftige tijd in haar boek Blauw Gras.

Blauw gras

Lotus wordt geboren als de verteller van dit dagboek 25 weken en 1 dag zwanger is. 15 weken te vroeg, slechts 770 gram en 33 centimeter. Lotus heeft een slechte levensverwachting en alle raven (artsen, verpleegkundigen) die aan het bed van moeder Elly komen vertellen dat veelvuldig. De ouders moeten van het ergste uit gaan. En als Lotus zou blijven leven, dan zou ze toch wel ernstig gehandicapt zijn. Maar de moeder wil het niet horen. Er is nog hoop, en daarom zal ze vechten met haar dochtertje. Ze blijft positief.

Elly en haar man besluiten dan Elly in het ziekenhuis blijft bij Lotus, en dat haar man voornamelijk thuis is om voor de andere drie (van 12, 9 en 6 jaar) te zorgen. Het leven gaat immers gewoon door. Een week na de bevalling gaat Elly naar het Ronald McDonaldhuis en bestaat haar leven uit slapen, kolven  en meerdere keren per dag naar het ziekenhuis fietsen om naar Lotus te gaan (en dat een week na je bevalling).

Een spannende periode breekt aan. Gaat Lotus het redden? En welke gevolgen zal de vroeggeboorte voor Lotus hebben?

Mijn mening

Je kunt het je nauwelijks voorstellen, een klein baby’tje van 770 gram en 33 cm. Een baby’tje die in je handpalm past. Een baby’tje die onder een dekentje ligt van 30×30 cm en dat dat zelfs nog te groot is. Je kunt het je nauwelijks voorstellen, je bent net bevallen, veel te vroeg en je fiets dagelijks op en neer naar het ziekenhuis. Je mag je pasgeboren dochtertje nauwelijks aanraken, je bent overgeleverd aan de kunde van de verpleegkundigen in het ziekenhuis.

Dit boek is geschreven in een dagboekvorm. Vanaf de dag van het breken van de vliezen bij 25 weken, tot aan bijna de uitgerekende datum. Van elke dag is er een stukje geschreven. Hoe het gaat met Lotus, hoe het gaat met de moeder. Maar ook hoe gaat met de rest van het gezin dat eigenlijk gewoon doordraait en hoe zij zich erdoorheen slaan.

Bijzonder en heftig

Het boek is een rollercoaster van emoties, maar ook een verhaal van hoop. De positiviteit spat ervan af.  Een verhaal van tranen en vermoeidheid, maar ook van liefde, kracht en trotsheid. De moeder is trots, niet alleen op Lotus, maar ook op haar andere kinderen. Een verhaal over een periode waarin de wereld stil lijkt te staan, maar toch gewoon doordraait. Over een periode waarin je wordt geleefd en waarin je onwijs veel zorgen hebt. En dat terwijl je nog maar net bent bevallen en eigenlijk nog met een dikke buik hoort rond te lopen.

Maar Lotus weet met ‘haar ongelofelijke zijn’ iedereen te verbazen.

Omdat er nog geen boek was besloot Elly om haar verhaal op te schrijven. Om anderen in dezelfde situatie tot steun te zijn, maar het kan ook een belangrijk verhaal zijn voor bijvoorbeeld de artsen en verpleegkundigen om het ook eens vanuit het oogpunt van de ouders te zien. Ook als je niet in die situatie zit of gezeten hebt, is het boek een aanrader om te lezen en een zeer aangrijpend en indrukwekkend verhaal over een zeer heftige, maar bijzondere tijd.

Wat ook fijn is in dit boek, is dat medisch termen gelijk op dezelfde bladzijde kort, krachtig en in heldere niet-medische taal wordt uitgelegd.

Productinformatie

Titel: Blauw Gras
Auteur: Elly Godijn
Uitgeverij: Godijn Publishing
Verschijningsdatum: november 2018
ISBN: 978-94-92115-79-9
Aantal pagina’s: 345
Prijs: Voor € 16,95 te koop bij Bol.com

Stichting Earlybirds

In deze recensie wil ik graag nog in een enkele zin de aandacht vestigen op Stichting Earlybirds. Ik schreef er eerder al een artikel over. Is jouw kindje te vroeg geboren en zitten jullie wekenlang dag in dag uit in het ziekenhuis, dan kun je je bij deze stichting aanmelden voor een fotoshoot. Een professionele fotograaf komt dan, op afspraak, een fotoshoot maken van je kindje en jullie als gezin. Voor vele ouders is dit een lichtpuntje in een bijzondere, maar heftige tijd.

Reactie (8)

  • lodi| 7 mei 2019

    Heftig om zo alleen dit korte stukje al te lezen, ik kan me best voorstellen dat het voor artsen en verpleegkundigen goed is om eens het verhaal van de ouders te lezen. ik heb dit zelf ook mee gemaakt toen mijn kinderen na de geboorte opgenomen werden en ik zelf als verpleegkundige werkte, hierna keek ik toch anders naar mijn werk en de omgang met ouders.

  • bookstamel| 7 mei 2019

    Wat een prachtige recensie heb je geschreven. Ik voel gelijk al helemaal mee met het gezin.

  • Nicole Orriëns| 7 mei 2019

    Dit klinkt als een heftig en emotioneel boek. Dankjewel voor je duidelijke review!

  • Janet| 7 mei 2019

    Ik vind dit al heftig om te lezen, laat staan het boek. Ik ben er wel benieuwd naar.

  • Melissa| 7 mei 2019

    Heel heftig om zoiets te lezen. Zelf miskraam gehad bij 12 weken maar vond dat ook al echt verschrikkelijk

  • Life by - Mandy Eggens| 7 mei 2019

    Wat een fijn geschreven review. Lijkt me een heftig boek

  • Manon| 9 mei 2019

    Heftig, en dit is pas de recensie. Ik denk dat ik het bij zo’n boek niet droog zou houden.

  • Francis | Mamazetkoers| 10 mei 2019

    Het lijkt me een enorm heftig boek om te lezen maar ik ga hem zeker lezen.

  • Geef een reactie

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *